Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Pearl Harbor: The Attack That Cost Japan Its Empire

Seventy-three years ago, in the early morning of Dec. 7, 1941, hundreds of Imperial Japanese Navy aircraft were dispatched from six fleet carriers, their flight path south toward the U.S. naval installations, airfields and warships at Pearl Harbor, Hawaii.
Japanese B5N aircraft equipped with specially modified Type 91 torpedoes hit Battleship Row, targeting high value capital ships, while D3A dive-bombers honed in on ground targets. Throughout the attack, A6M fighter aircraft provided air cover and strafed targets of opportunity. The same day, the Japanese military moved against U.S. forces in the Philippines, invaded Thailand and landed in the British colony of Malaya. The Pacific War had begun.

The Great South China Sea Hydrocarbon Grab

In all of the struggles for territory in history, none has been quite as ambitious or unusual as a country trying to steal a whole ocean.
The Great South China Sea Hydrocarbon Grab
But that is what China is actively doing in the ocean south of the mainland: the South China Sea. Bit by bit, it is establishing hegemony over this most important sea where the littoral states -- China, Taiwan, the Philippines, Brunei, Malaysia, Indonesia, Singapore and Vietnam -- have territorial claims.

U.S. Accuses Iran of Secretly Breaching U.N. Nuclear Sanctions

 The United States has privately accused Iran of going on an international shopping spree to acquire components for a heavy-water reactor that American officials have long feared could be used in the production of nuclear weapons-grade plutonium.
U.S. Accuses Iran of Secretly Breaching U.N. Nuclear Sanctions
A U.S. delegation informed a U.N. Security Council panel of experts monitoring Iranian sanctions in recent months that Iranian procurement agents have been increasing their efforts to illicitly obtain equipment for the IR-40 research reactor at the Arak nuclear complex.

The ECB is not the German central bank

For many years, the debate about whether the European Central Bank (ECB) was too heavily influenced by Germany was confined to academic papers. As of late, it has become the central policy question of the eurozone. Germany is more influential at the ECB than it should be. In fact, Mario Draghi’s penchant for seeking German approval has been his biggest mistake as head of the ECB. He should end it. If he waits until the German public comes around to looser ECB policy, it might be too late, as the seemingly unstoppable fall in inflation and the eurozone’s weak growth prospects show. The Bundesbank, rather than torpedoing reasonable ECB decisions, should throw its weight behind a more expansionary monetary policy and back the ECB. 

The ECB is not the German central bank

The ECB was modelled on the German Bundesbank. As a result, it is one of the world’s most politically independent central banks; its mandate is focused narrowly on price stability; it does not take broader economic goals like unemployment into account in the way other central banks, such as the Fed, do; and it is de facto more restricted than other central banks, since controversial measures can lead to complex political and legal struggles, involving 18 (soon to be 19) countries. Its setup and philosophy are therefore ‘German‘, that is, conservative and cautious.

5 λόγοι για την αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους

Την επόμενη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΡ) θα διεξάγει ένα ψήφισμα για την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης. Με τον τρόπο αυτό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα ακολουθήσει το παράδειγμα των κοινοβουλίων στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Ιρλανδία, στην Ισπανία και στη Γαλλία, καθώς και στη Σουηδία, όπου η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα (και η 135η στον κόσμο) που αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης. Παρόμοιες ψηφοφορίες αναμένεται επίσης να διεξαχθούν στο ιταλικό και το δανικό κοινοβούλιο.



Η ψηφοφορία έρχεται σε μια σημαντική στιγμή, περίπου επτά μήνες μετά την κατάρρευση των ειρηνευτικών προσπαθειών του υπουργού Εξωτερικών Kerry των ΗΠΑ. Αντί για την περαιτέρω ανάπτυξη του πολιτικού ορίζοντα για την επίλυση της Ισραηλινο-Παλαιστινιακής σύγκρουσης, η Γάζα βίωσε τον πιο θανατηφόρο γύρο βιαιοτήτων μέχρι σήμερα, που στοίχισε τη ζωή περισσοτέρων από 2000 Παλαιστινίων. Στην πραγματικότητα, το εν λόγω κύμα της βίας ήταν τόσο μεγάλο που σε πολλούς Ισραηλινούς ανέσυρε τις αναμνήσεις της δεύτερης Ιντιφάντα, αν και τα πρόσφατα γεγονότα δεν έχουν φτάσει τον αριθμό των θανάτων εκείνων των χρόνων. Οι δράσεις της Ισραηλινής κυβέρνησης στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη, καθώς και η αυξανόμενη δύναμη του κινήματος των εποίκων, έχουν εν τω μεταξύ υπονομεύσει περαιτέρω τις προοπτικές για την επίτευξη μιας λύσης δύο κρατών.

Η επιστροφή τού Σαρκοζί

Ο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος υπηρέτησε ως πρόεδρος της Γαλλίας από το 2007 ως το 2012 προτού ηττηθεί στην μάχη για την επανεκλογή του από τον François Hollande, τον σημερινό πρόεδρο, έχει μόλις εκλεγεί [1] ως επικεφαλής τής Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (Union for a Popular Movement, UMP), του κόμματος του οποίου ήταν ηγέτης πριν γίνει πρόεδρος. Ο Σαρκοζί ελπίζει ότι η νίκη θα του δώσει δυναμική στην μάχη για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας το 2017. Ελπίζει επίσης ότι θα τον βοηθήσει να μείνει έξω από την φυλακή. Για να καταλάβουμε το πώς οι πολιτικές φιλοδοξίες και οι ποινικές έρευνες έχουν γίνει τόσο στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους και το πώς οι ωδίνες τού UMP θα επηρεάσουν την θέση τής Γαλλίας στην Ευρώπη και στον κόσμο, κάποιος πρέπει να κοιτάξει πίσω στην τύχη τού Σαρκοζί από τότε που εγκατέλειψε την προεδρία, τον Μάιο του 2012.
Επευφημίες στον Σαρκοζί, στο Παρίσι, στις 29 Νοεμβρίου 2014. (Gonzalo Fuentes / Courtesy Reuters)

Λίγο μετά την ήττα τού Σαρκοζί το 2012, είπε σε έναν συνεργάτη του [2], ότι «δεν θα επιστρέψω ποτέ μέσω του UMP. Δεν είναι πλέον στο επίπεδο μου». Έχοντας πρόσφατα συναναστραφεί με αρχηγούς κρατών, το βρήκε δύσκολο να φανταστεί τον εαυτό να φλερτάρει τις ψήφους των τοπικών κομματικών συνδέσμων σε νυσταλέες επαρχιακές πόλεις. Αντίθετα, έβλεπε τον εαυτό του ως έναν σεβαστό πολιτικό τιμημένο για τις λαμπρές επιδόσεις του στην παγκόσμια σκηνή -μια εικόνα που πολλοί στην Γαλλία βρίσκουν δύσκολο να συμβιβάσουν με τον εριστικό πολιτικό μαχητή που έβλεπαν καθημερινά στις οθόνες των τηλεοράσεών τους. Και σύντομα, αναφορές που διέρρευσαν σχετικά με έρευνες για πιθανή εμπλοκή του σε παρατυπίες για την χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του και για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης απέδειξαν ότι η ευρεία άποψη ήταν η πιο σωστή.