Με 56,4% προηγείται ο Ερντογάν στο 44% των εκλογικών τμημάτων

Τα πρώτα αποτελέσματα των τουρκικών προεδρικών εκλογών, που στηρίζονται στην καταμέτρηση του 44% των εκλογικών τμημάτων, δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκεντρώνει το 56,4%, ο Εκμελεντίν Ιχσάνογλου το 34,9% και ο Σελαχατίν Ντεμίρτας το 8,4%. Σε 61 από τους 81 νομούς, προηγείται ο Ερντογάν, σε 12 νομούς, ο Ιχσάνογλου και σε 8 νομούς ο Ντεμίρτας.

Το αποτέλεσμα αυτό είχε ήδη προβλεφθεί από τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές και τις εταιρίες δημοσκοπήσεων, Ο πρόεδρός της KONDA κ. Ταρχάν Ερντέμ είχε υποστηρίξει ότι το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται στην τακτική της πόλωσης που ακολουθεί ο πρωθυπουργός κ. Ερντογάν. "Η σύγκρουση ανάμεσα σε δυο ταυτότητες σημαδεύει την τουρκική κοινωνία τα τελευταία χρόνια", είχε πει σε συνέντευξη τύπου ο κ. Ερντέμ και είχε τονίσει την ικανότητα του πρωθυπουργού Ερντογάν να εκμεταλλεύεται την σύγκρουση προς όφελος του.

Μεταξύ Γάζας και Αμμοχώστου

Το πλοίο Mavi Marmara μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, τον Μάιο του 2010 (Abayomi Azikiwe/flickr)

Στα κατεχόμενα της βόρειας Κύπρου η φετινή 40η επέτειος της τουρκικής εισβολής και κατοχής ήταν ξεχωριστή σε σχέση με όλες τις προηγούμενες. Θα ανέμενε κανείς ότι καθ’ αυτό το γεγονός τής συμπλήρωσης τεσσάρων δεκαετιών από τα γεγονότα τού καλοκαιριού τού 1974 θα αποτελούσε από μόνο του το επίκεντρο των επετειακών εκδηλώσεων. Ωστόσο, η επί 40 χρόνια οικονομική και διπλωματική απομόνωση της επονομαζόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας τής Βόρειας Κύπρου» σε συνάρτηση με την έκδηλη απαισιοδοξία της τουρκοκυπριακής κοινής γνώμης για την μελλοντική πορεία της κατοχικής διοικητικής οντότητας, δεν προσφέρονταν για ευχάριστους απολογισμούς. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το 2011 από το Τουρκικό Ίδρυμα Έρευνας Οικονομικής Πολιτικής, TEPAV, λιγότερο από το 20% των Τουρκοκυπρίων δήλωναν ευχαριστημένοι από την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην «ΤΔΒΚ». Εννέα στους δέκα κατοίκους των κατεχομένων δήλωναν απαισιόδοξοι για τη βιωσιμότητα του κατοχικού πολιτικού κατεστημένου και της «ΤΔΒΚ». [1] Έκτοτε, κανένα γεγονός δεν συνετέλεσε στο να μεταβληθούν οι απαισιόδοξες τάσεις τής τουρκοκυπριακής κοινής γνώμης, όχι μόνο λόγω της στασιμότητας των διαπραγματεύσεων με την ελληνοκυπριακή πλευρά και της συνεχιζόμενης διπλωματικής απομόνωσης της «ΤΔΒΚ». Η χρηματοπιστωτική κρίση που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία, όσο παράδοξο ίσως ακούγεται, διέψευσε την ελπίδα πολλών Τουρκοκυπρίων πολιτών, που έβλεπαν την οικονομική ευρωστία τού νότου ως ευκαιρία διεξόδου από το πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο που επί τέσσερις δεκαετίες αντιμετωπίζει ο κατεχόμενος βορράς.

The End of Consensus Politics in China

Chinese President Xi Jinping's anti-corruption campaign is the broadest and deepest effort to purge, reorganize and rectify the Communist Party leadership since the death of Mao Zedong in 1976 and the rise of Deng Xiaoping two years later. It has already probed more than 182,000 officials across numerous regions and at all levels of government. It has ensnared low-level cadres, mid-level functionaries and chiefs of major state-owned enterprises and ministries. It has deposed top military officials and even a former member of the hitherto immune Politburo Standing Committee, China's highest governing body. More than a year after its formal commencement and more than two years since its unofficial start with the downfall of Chongqing Party Secretary Bo Xilai, the campaign shows no sign of relenting.

It is becoming clear that this campaign is unlike anything seen under Presidents Jiang Zemin and Hu Jintao. Both carried out anti-corruption drives during their first year in office and periodically throughout their tenures as a means to strengthen their position within the Party and bureaucracy and to remind the public, however impotently, that Beijing still cared about its well being. But that was housekeeping. This appears to be different: longer, stronger, more comprehensive and more effective.

Dealing with Russia: Law, jaw and war

It has been a bad few days for Vladimir Putin. That makes it a particularly dangerous time for Ukraine and for the rest of Europe. The EU has imposed more sanctions on the Russian economy, Moscow has retaliated with an agricultural boycott and Russia appears ready to escalate the crisis: Russian troops are amassing on the Ukrainian border. The West needs to be clear about what it wants from Moscow and take international legal measures against Russia to pursue its objectives. It should also do more to help Ukraine defend its borders. But for the moment Western leaders should put aside the megaphone (particularly when the accompanying stick is disproportionately small) and pick up the telephone to the Kremlin.



 The KGB reflexes of Putin and those around him will see a Western conspiracy in recent events. The reality is that two important court cases coincidentally finished within days of each other, both of which went against Russia; and the shooting down of Malaysian Airlines flight MH17 on July 17th, which no one could have predicted, left the EU and US little choice but to impose tougher measures.

Yes To Mexico, No To Ukraine, Maybe To Offshore Fracking

As Ukraine ushers through tax legislation designed to prop up political-business elite and alienate outside investors, Mexico finally passes secondary legislation to implement sweeping oil sector reforms and open up the sector to foreign investors.

On 6 August, the Mexican Senate voted 90-27 to pass the delayed secondary rules that will make energy sector reform a reality and end the 76-year state monopoly on oil and gas held by Pemex.